ชีวิตนี้มีเพื่อรัก

ชีวิตนี้มีเพื่อรัก

 

                พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า ไอหมอกปกคลุมไปทั่วเกาะขนาดใหญ่กลางลำน้ำโขง ชายชราค่อยๆเอนกายไปกับเก้าอี้ไม้เก่าๆ หน้าที่พักที่เป็นเพิงไม้มุงหญ้าคาหลังเล็กๆ มองแสงสีทองที่ซ่อนความรู้สึกอบอุ่นเอาไว้ ช่วยให้คลายความหนาวจากหมอกหนาที่แทบจะมองไม่เห็นสรรพสิ่งรอบตัว เขาค่อยๆผ่อนเปลือกตาลงช้าๆอย่างสบายใจ ภาพของหญิงสาวอันเป็นที่รักที่รักปรากฏเป็นภาพสุดท้ายในความคิดของเขา ลมหายใจสุดท้ายสิ้นสุดลงพร้อมๆกับวิญญาณที่หลุดลอยออกจากร่างโดยที่ไม่อาจรู้ตัวได้เลย

                ความแค้นระหว่างครอบครัวของเขาและเธอสิ้นสุดลงโดยไม่มีใครต้องเจ็บปวดอีกต่อไป เขาและเธออันเป็นที่รักกำลังจะได้พบกันอีกครั้ง อย่างที่ไม่มีสิ่งใดสามารถที่จะขวางกั้นได้อีกแล้ว หน้าที่สำคัญของคนทั้งคู่สิ้นสุดลง ปลดปล่อยให้คนทั้งสู่เป็นอิสระและทำตามที่หัวใจของตนเรียกร้องและต้องการ

                หญิงสาวเอื้อมมือสัมผัสมือของเขาให้ลุกขึ้น จูงมือกันเดินกันไปท่ามกลางสายหมอก และค่อยๆหายไปอย่างช้าๆ ทิ้งไว้แต่เพียงร่างที่ไร้ลมหายใจ คำสาปใดๆก็ไม่อาจขวางทางรักของคนทั้งคู่ได้อีกต่อไป